"hayatimi izlemek yerine supermani izlemeyi tercih ederim".
her sey bu cumleyle basladi sevgili okuyucu. ve soyle devam etti:
A: bu arada hayatimi izlemek yerine supermani izlemeyi tercih ederim.
yok yok, tercih etmem. dusundum hayatimi izlesem bir ton guzel filmi de izleyecegim arada, kitaplar filan da var. ama sadece disaridan, 3. sahis gibi kendimi izlersem pornografik anlarin disinda sikilirim gibi geliyor.
Ezop: haksizlik etme kendine o kadar. pornografik anlarda bence sen, senin seni izlemene izin vermezdin hem, gozunu kapatirdin. aktivite halinde olan sen var, disardan izleyen bol vakitli, dusunen, tartan sen var.
ama bi saniye naklen mi izliyorsun kendini, kayittan mi?
A: mesela bugun hayatta degilim, boyle film gibi izliyorum kendimi iste
Ezop : ben kendi ses kaydimi duymaya bile tahammul edemeyen insanim, superman'i alayim.
A: hahahaa, cildirir tabi insan. "oooooolm ne yapmisim", "aaaaabi" gibi sesler gelir herhalde
ozlu soz fiskirtiyorum:
'insanlari salak olduklarina ikna etmenin en kisa yolu hayatlarini hatirlamalarini saglamak.'
bitti.
Ezop: korkunc seyler olur, sonucunu bildigin seyler...
A: ofkeden kudurdugun anlar...
Ezop: simdi bana bunu diyecek/yapacak ve ben bir sey yapamayacagim, ya da hayatimin cizgisi degisecek, gecemedigin sinavlar, konusamadigin anlar, mantikli olamadan karar verdigin durumlar
A: paniklerin, eksikliklerin, gucsuzluklerin. iskence valla.
bunlarla barisabilir miyiz acaba hic, boyle buda gibi izlemek de bir opsiyon.
o zaman da bilime donuyoruz iste. nihilistler baristiriyorlar bizi hayatimizla kizim
sen ne dersen de.
Ezop: sus sus, mumkun degil, deli misin? cok buyuk depresyona girerim ben.
A: olunce izleyeceginden cok buyuk bir depresyona girmezsin.
korkunc.
hayatimiz superman filmi kadar bile iyi degil.
ve oturup bok atabiliyoruz supermene.
